یادش بخیر ..

ما یک ماه و سه روز نامحرم بودیم. از روز نامزدی یا همون بله برون تا روز عقد. و توی این یک ماه هیـــــــــــچ راه ارتباطی نداشتیم جز دیدار . که مصادف شده بود با زمان انتخاب رشته ی دانشگاه من و همسرجان تشریف میوردن خونه ی ما و تمام انتخاب رشته م بر عهده ی ایشون بود :)) نه شماره ای.نه تماسی. نه چتی نه پیامکی نه هیچی. من کد رشته ها رو براش میخوندم اون می نوشت :)) و سلام خداحافظی. همین ! خیلی هم رسمی برخورد میکردیم. خیلی کم پیش میومد من شربتی چیزی ببرم براش. البته یه چند موردی هم ایشون درخواست صحبت محرمانه کرده بودن که در ارتباط با برنامه ریزی برای کارای عقد بود. یه بارم معذرت خواهی کردن که دفعه قبلی از من خداحافظی نکردن :)) تموم ذوق من وقتی بود که میفهمیدم همسری اومده اهواز. هرچند خیلی بروز نمیدادم اون زمان :)) یا وقتایی که مادرشوهر با مامان تماس میگرفتن و قبل خداحافظی میگفتن : بعضیا سلام میرسونن :)) یکی از سخت ترین قسمت های ماجرا جایی بود که همسری برای من یه خرس صورتی هدیه آورده بود و  وقتی بازش کردم فقط دلم میخواست جیـــغ بزنم و بپرم توی بغلش :)) اما خب نشستم سرجام و در همون حال ذوق مرگی کلی تشکر کردم :)) بعدا کلی دعواش کردم که آخه چه وقت هدیه دادن بود من نمی تونستم ابراز احساسات کنم :)) البته اکثر اوقات دست خالی نمیومد و یه شاخه گل میورد همراهش :)